Op de eerste plaats wil ik iedereen mijn excuses aanbieden, dat ik het reisverslag pas nu kan aanbieden. Dit kwam door privé omstandigheden. Mijn doelstelling is om alles zo transparant mogelijk te houden.
De Stichting heeft heel veel kunnen doen in 2014, dit dankzij de gulle giften van trouwe donateurs.
Wij zijn u allen hier heel dankbaar voor. Ook heel hartelijke bedankt namens alle mensen die wij hebben kunnen helpen in Indonesië.
Zoals gebruikelijk wordt ieder jaar jong en oud voorzien van kleding en schoeisel.
Behalve de primaire doelen van Stichting Indonesia heeft de Stichting ook een kokos plantage kunnen kopen.
Deze plantage is niet alleen beplant met kokos bomen maar ook met bananen bomen en zoete aardappelen. Op deze manier wordt de grond optimaal gebruikt en biedt ook werk voor tenminste 2 tot 4 personen.
Nu beginnen de projectjes te lopen zoals de Stichting het zich heeft voorgesteld.
Kleinschalige projecten, welke gerund worden door de mensen daar.
Al deze projecten worden uitgevoerd onder het toeziend oog van Sukarno.
De Stichting heeft dit jaar ook meer mensen kunnen bereiken, dit omdat de mensen zelf het initiatief hebben genomen om naar Rogojampi te gaan voor eventuele hulp en ook omdat ik zelf veel mensen uit andere dorpen heb kunnen bezoeken.
Ben ook met een groepje mensen naar een ziekenhuis gegaan voor de nodige medische verzorging.
Op een avond moest ik met spoed met een oude man van over de 100 naar het ziekenhuis toe omdat hij in elkaar zakte, maar gelukkig is dat weer goed gekomen, althans tot aan woensdag 25 maart 2015. Die oude man is in de nacht van woensdag op donderdag overleden.
Verder heeft de Stichting een gehandicapt meisje van ongeveer 2 jaar kunnen helpen.
Het kindje lag vastgebonden in bed, maar naar veel praten kon dit kindje naar het ziekenhuis waar het werd onderzocht. Ze hoefde gelukkig niet te blijven en kon weer mee met haar ouders naar huis.
De Stichting heeft ook de kleine meid voorzien van een nieuw bedje, dit omdat het oude bedje totaal vervuilt was. Ook er gezorgd voor kleding, schoeisel en wat speelgoed.
Verder heeft de Stichting op dringend verzoek van de mensen uit het dorpje, een bestrating aangelegd omdat men daar kleigrond heeft en als het regent wordt het dan spek glad. Aangezien er meer oudere mensen wonen dan jongere, was dit toch wel een must om valpartijen, met alle nare gevolgen van dien, te voorkomen.
Het afscheid was heel erg zwaar, iedereen kwam om mij gedag te zeggen en een goede reis terug te wensen. Sommigen wilden mijn hand niet loslaten dus al met al heel erg emotioneel.
De dag dat ik naar huis zou gaan werd ik heel erg ziek en moest worden opgenomen in het ziekenhuis, dit was beslist geen prettige ervaring en kon met veel pijn en moeite anderhalve week later alsnog naar Nederland vliegen.
Hier aangekomen ben ik pas echt in elkaar gezakt en heb nu nog steeds last van de naweeën.
Heel veel dank voor jullie gulle gaven, want zonder jullie gaven heeft de Stichting ook geen bestaansrecht.
Bedankt voor jullie vertrouwen in mij en in de Stichting, ben jullie allen daar zeer erkentelijk voor.
Mochten er nog vragen zijn dan kunnen jullie mij altijd bellen of mailen.